Heel mijn leven lang heb ik al een 2-sporen geleid, het spoor van de muziek en een meer inhoudelijk spoor. Hart en hoofd zeg maar. Het komt er op neer dat ik tijdens mijn studie bestuurskunde een groot deel van mijn tijd met muziek bezig was, en toen ik later overstapte naar het conservatorium ik als vanzelf in de medezeggenschapsraad belandde en daar uiteindelijk zelfs voorzitter van werd.
Muzikaal heb ik een hoop verschillende dingen gedaan. Begonnen bij de plaatselijke harmonie, later bigband, popbandjes en veel theater. Het is natuurlijk te gek om heel hard overal overheen te tetteren zoals je van een trompettist verwacht, maar ik ga de laatste jaren steeds zachter spelen en met een zo warm mogelijke toon: ik word er echt helemaal blij van als ik met een paar noten de sfeer van een nummer kan veranderen. Natuurlijk lees ik noten en akkoorden van blad, maar liefst speel ik zonder papier en improviseer ik op het gehoor. Daardoor kan je je veel beter richten op de essentie van het nummer dat je speelt.
Op het andere vlak, dat van het hoofd, ben ik een echte generalist. Ik vind het leuk om met zoveel mogelijk verschillende beroepen en onderwerpen in aanraking te komen en dat lukt tot nu toe aardig. Ik heb een aantal jaren parttime voor een grote verzekeringsmakelaar gewerkt (de meeste muzikanten hebben een lesbaan, ik had een kantoorbaan) op de afdeling waar de grote internationale verzekeringscontracten voor multinationals werden uitgerold. Later kwam ik terecht bij MiER, dagvoorzitters, makers van improvisatiecabaret en programma’s op maat voor zakelijke bijeenkomsten. Voor hun heb ik vele programma’s bedacht, meebedacht en geproduceerd voor personeelsbijeenkomsten, relatiebijeenkomsten en talloze andere events voor de zakelijke markt. De ervaring in het creatief meedenken, het constant nadenken over hoe je je communicatiedoel bereikt en het logisch opbouwen van programma’s heb ik echt bij MiER opgedaan.
Nu lijkt het wel een beetje of het 2 gescheiden werelden zijn, maar in de praktijk raken ze elkaar behoorlijk vaak, ik heb er zelfs een speciaal hoofdstukje aan gewijd op mijn site. Maar ook het organiseren van evenementen (zonder dat ik zelf muziek maak) draait om dezelfde kern als muziek maken: hoe kom ik binnen bij mijn publiek? En dat is uiteindelijk toch een gevoelskwestie.